Książka jest faktograficznym zapisem historii dziewiętnastowiecznego plakatu francuskiego i jego miejsca w społeczeństwie. Czytelnik odnajdzie w niej informacje o prekursorach tej sztuki, którą we Francji nazwano art de la rue – sztuką ulicy. Nim rzeczywiście stała się sztuką, musiała udowodnić, że język, którym się posługuje, nie jest „podrzędnym”, „gorszym” od spotykanego na oficjalnych salonach paryskich. Prowadziła do tego długa droga, której opis znajduje się na kartach książki: od pierwszych, prekursorskich prac Jeana-Alexisa Rouchona poprzez plakat księgarski, barwne ilustracje „ojca” francuskiego plakatu Jules’a Chéreta aż do plakatu art nouveau i posecesyjnych prac Leonetta Cappiella.

XIX stulecie jest dla sztuki okresem szczególnym. Zmiany społeczne i gospodarcze, rozpoczęte w pierwszej połowie XIX wieku, były przyczyną redefinicji sztuki, która stała się zwierciadłem społeczeństwa i rejestratorką zachodzących przemian. Plakat bardzo dobrze spełniał to zadanie, dzięki czemu możemy dziś prześledzić zmiany gustów i obyczajów, zwłaszcza w drugiej połowie stulecia. Przede wszystkim w sztuce jest to czas kobiety, jej wizerunek pojawia się wszędzie tam, gdzie zachodzi potrzeba podkreślenia nowoczesności. Autor akcentuje jej wielowątkową obecność w reklamie: kuszące piękności w reklamach Chéreta, tajemnicze muzy i femmes fatales na plakatach secesyjnych Eugene’a Grasseta i Alfonsa Muchy, pełne wigoru i seksapilu bon vivantki na afiszach Jules’a-Alexandre’a Grüna.

Obraz francuskiego plakatu nie byłby pełen bez wizyty na wzgórzu Montmartre, będącym w ostatnim dziesięcioleciu XIX wieku francuskim tyglem kulturowym, w którym narodziły się znane prace Henri’ego de Toulouse-Laureca oraz te mniej rozpowszechnione, autorstwa Henriego-Gabriela Ibelsa czy Teophile’a Steinlena, będące graficznymi fotografiami paryskiej społeczności końca wieku.