Książka wybitnego ukraińskiego pedagoga Wasyla Suchomlińskiego (1918–1970) prezentująca eksperyment pedagogiczny z dziećmi klas początkowych przeprowadzony w warunkach szkoły wiejskiej. Celem eksperymentu była realizacja indywidualnej, nowatorskiej koncepcji kształcenia wczesnoszkolnego. Pierwsze wydanie książki ukazało się we wschodnioberlińskim wydawnictwie Folk und Wissen w języku niemieckim w roku 1968. Od tego czasu do 2012 roku książka miała 50 wydań w 24 językach, w tym w języku angielskim, francuskim, japońskim, chińskim, ukraińskim, tamilskim, hindi i bengali. W języku polskim ukazały się dwa wydania: w 1978 w warszawskich Wydawnictwach Szkolnych i Pedagogicznych w przekładzie Mariana Bybluka i w 1979 roku w moskiewskim wydawnictwie Progres w przekładzie Marii Dolińskij. Autor za tę książkę otrzymał pośmiertnie (1974) I Nagrodę Państwową na Ukrainie w dziedzinie nauki i techniki.
Wasyl Suchomliński należy do najwybitniejszych ukraińskich pedagogów i pisarzy dziecięcych okresu radzieckiego. Jest twórcą oryginalnego systemu wychowania, którego główną ideą był szacunek dla osobowości dziecka. Z wykształcenia był filologiem ukraińskim, pracował jako nauczyciel języka ojczystego i dyrektor wiejskiej szkoły w Pawłyszu (obecnie obwód kropiwnicki). Opublikował 48 większych prac o tematyce pedagogicznej, ponad 600 artykułów, 1500 bajek i opowiadań dla dzieci, w ogólnym nakładzie 15 mln egzemplarzy. Pod koniec życia poddany został ostrej krytyce ze strony moskiewskich pedagogów za odstępstwa od wychowania komunistycznego. Na niepodległej Ukrainie jest powszechnie zaakceptowany przez nauczycieli, wychowawców i naukowców mimo posługiwania się retoryką obowiązującą w ZSRR. 39. Konferencja Generalnego Zgromadzenia UNESCO włączyła do swojego kalendarza pamiętnych dat uczczenie setnych urodzin Suchomlińskiego w 2018 roku.