Odsunięte w czasie skutki podejmowanych obecnie inwestycji infrastrukturalnych - nazywane w pracy obciążeniami międzypokoleniowymi - mogą być dotkliwe dla przyszłych generacji. Obciążenia międzypokoleniowe publicznych projektów inwestycyjnych są faktem bez względu na metodę realizacji projektu, a wyzwaniem dla sektora publicznego staje się to, w jaki sposób zmniejszać ich dotkliwość. Jak wykazano w niniejszej książce, dobrze ukształtowane partnerstwo publiczno-prywatne może być nie tyle źródłem dodatkowych obciążeń, ile narzędziem ich minimalizacji. Wymaga to jednak celowego działania władzy publicznej.
• W jaki sposób negocjować umowy PPP, jakie zapisy w nich stosować, aby w jak najmniejszym stopniu zagrażać dobrostanowi przyszłych pokoleń, nie rezygnując jednocześnie z realizacji projektu potrzebnego dzisiaj?
• Dlaczego sektor publiczny podejmujący PPP przypomina molierowskiego pana Jourdaina?

Poszukiwanie odpowiedzi między innymi na te pytania jest tematem prezentowanej publikacji.

„Monografię dr Katarzyny Sobiech-Grabki przeczytałem z dużym zainteresowaniem. (...) Dotyczy problematyki niezbyt często poruszanej w dyskursie ekonomicznym, bowiem mieszczącej się w ekonomii sfery publicznej, instytucjonalnych podstaw gospodarowania, filozofii ogólnej, filozofii ekonomii i jej podstaw normatywnych. (...) Mocnym składnikiem monografii, pod względem naukowym i praktycznym jest wkład Autorki w analizę uwarunkowań rozwoju partnerstwa publiczno-prywatnego, jako ważnego i dalece niewykorzystanego potencjału rozwojowego".
Z recenzji prof. dr. hab. Jerzego Wilkina

„[Monografia] stanowi ciekawe i nowatorskie na gruncie polskim ujęcie bardzo rzadko badanego problemu dotyczącego międzypokoleniowej perspektywy projektów publicznych realizowanych w formule PPP i potrzeby zwiększania naszej świadomości i odpowiedzialności za podejmowane decyzje".
Z recenzji prof. dr hab. Ewy Siemińskiej