,,Traktuję fortepian jako niczym niewyróżniający się instrument w bogatej kolekcji muzycznej. [] Z jednej strony podnieca mnie na przykład możliwość napisania czegoś w rodzaju koncertu fortepianowego, z drugiej zaś nie bardzo wierzę, by bez popadania w banał rzucić nowe spojrzenie i wykrzesać znaczące impulsy z tego trójnożnego wspaniałego zwierzęcia.
Ale istnieje przecież coś lżejszego zabawa, igraszka, krzywe zwierciadło, odbijające dostojne oblicze grubasa. Nie wyrafinowane gry, lecz skakanka bezproblemowego potraktowania sprawy. Nie gra na koturnach, lecz w adidasach. Przymrużenie oka w spojrzeniu na opasły instrument produkcji wzruszeń odbiorców i cierpiętniczych przeżyć ćwiczących gamy i pasaże młodocianych zakochanych w muzyce.
Ratunkiem dla kontynuacji procederu komponowania na fortepian może być [...] świadome anty-działanie, przedstawiające jakby w krzywym zwierciadle dotychczasowe osiągnięcia twórczości na ten instrument."

Z. Bargielski