Pedagogia przeżycia estetycznego W wychowaniu człowieka jako osoby

Praca monograficzna Jadwigi Lach-Rosochy […] wyraźnie wpisuje się w jakże potrzebną dzisiaj dyskusję wokół miejsca przeżycia estetycznego w szeroko pojmowanej działalności edukacyjnej. Mamy tutaj do czynienia z kolejnym znaczącym głosem uzasadniającym tezę, że tylko taka pedagogika, która uzna przeżycie estetyczne za fundament doświadczenia osobowego, może uchronić wychowanie przed jednostronnością i skutecznie wspierać wychowanka w nieustannym dowiadywaniu się o sobie. Autorce […] nie chodzi jedynie o to, aby przywrócić sztuce należne jej miejsce w procesie nauczania i wychowania; […] pokazuje, że bez wrażliwości estetycznej, która [...] idzie w parze z wrażliwością moralną, trudno sobie wyobrazić autentyczną komunikację między ludźmi na wszystkich płaszczyznach życia społecznego i politycznego. Nie byłaby to bowiem komunikacja między osobami, ale jedynie komunikacja między rolami społecznymi. Ludzie, którzy zostali pozbawieni możliwości rozwijania wrażliwości estetyczno-moralnej, nie są zdolni do samorealizacji, a jedyną zasadą, którą stosują w życiu, jest […] konkurencja. […] Z jednej strony coraz to nowe formy sztuki wprowadzane są w ogólnoświatowy obieg, a z drugiej – jak sugeruje David Harley – mamy do czynienia z fermentem, niestabilnością i przelotnością postmodernistycznej estetyki. […]
Autorka dokładnie nakreśliła kierunek badań przez przyjęcie podstawowych założeń pedagogiki antropologicznej. […] Wielką zaletą […] jest wybór metody badań. Idiograficzne podejście do badanej problematyki pozwala na przełamanie wszelkich schematów poznawczych, co nie oznacza wcale zerwania z możliwościami logicznej analizy danych. […] Wnioski z przeprowadzonych badań potwierdzają główną tezę pracy – przeżycia estetyczne odgrywają ważną rolę w budowaniu struktury aksjologicznej człowieka jako osoby. Wspieranie wychowanków w procesie odkrywania ich możliwości na płaszczyźnie estetycznej samorealizacji przyczynia się niewątpliwie do budowania społeczeństwa osób.
W ogólności książka jest spójna, erudycyjna, aktualna i napisana z pasją badawczą.
Z recenzji dr. hab. Andrzeja Murzyna, prof. UŚ
Praca niniejsza powstała w przekonaniu, że sensowna implementacja przeżyć estetycznych w proces edukacyjny stwarza szansę realizacji tak ambitnie określonych zamierzeń. Przeżycia estetyczne, jak dowodzą tego badania dawniejsze i współczesne, są poznaniem szczególnego rodzaju, dotykają tajemnic życia i odkrywają rzeczywistości ukryte, przynoszą zrozumienie dla rzeczy zwyczajnych i niezwyczajnych, dla zjawisk typowych i nietypowych, dla zdarzeń przewidywalnych i nieprzewidywalnych. Kierując uwagę człowieka w przyszłość, przezwyciężają egoistyczne i krótkowzroczne zapatrzenie w siebie i angażują w działania wykraczające poza doraźne potrzeby życiowe, skłaniają do angażowania się w urzeczywistnianie wartości, które obiecują uczynić świat piękniejszym i doskonalszym, a podmiot owych przedsięwzięć – kimś wyjątkowym...