Książka ma charakter dwudzielny. W pierwszej jej części omówiono konteksty teoretyczne pedagogiki rodziny (tu m.in. artykuły o rodzinie jako podmiocie przemian i badań społecznych, sposobie życia współczesnych ludzi w ramach rodziny traktowanej jako wspólnota, o kulturze popularnej jako źródle badań nad rodziną), druga poświęcona jest opisowi jej wymiarów praktycznych – pedagogii rodziny (badania dotyczyły m.in. małżeństw i ich jakości, nowej roli ojca w zmieniającym się świecie, istoty działania świetlicy środowiskowej w kontekście potrzeb rodziny z obszarów społecznego ryzyka, obciążenia dzieci w wieku szkolnym pracą związaną z realizacją aspiracji edukacyjnych rodziców).