Przeszło dwadzieścia lat temu do redakcji „Poezji”, którą wówczas kierowałem przyszedł młody poeta Piotr Dumin i zaproponował cykl obszernych wywiadów z poetami średniego – wówczas – pokolenia. Dumin okazał się krytykiem solidnym, znakomicie oczytanym, umiejącym zadawać inteligentne i „otwierające” poetów pytania. W końcu lat osiemdziesiątych ukazało się na łamach miesięcznika kilkanaście wywiadów z poetami, wtedy już mocno osadzonymi w życiu literackim. Poeci, dziś już należący do starszego pokolenia, w dalszym ciągu odgrywają ważna rolę w polskiej literaturze. I w dodatku – o dziwo! – ich wypowiedzi dowodzą, że sytuacja poezji i poetów wiele się nie zmieniła (mimo kolosalnych zmian społecznych i cywilizacyjnych) i że ich spostrzeżenia, refleksje i konstatacje mają ciągle walor aktualności. Tak więc książka ta jest nie tylko dokumentem historycznym. Jest także diagnozą sytuacji poezji – tu i teraz.
Marek Wawrzkiewicz