Któryż rodzic nie chciałby oszczędzić swemu dziecku przykrych doświadczeń? Wiemy jednak, że w życiu jest czas na łzy radości i smutku, na słońce i deszcz, na życie i śmierć. Nie mamy pełnej kontroli nad tym, co nas spotyka. Ale nie jesteśmy zupełnie bezradni.
W czasach, kiedy wielu ludzi próbuje uciec od mówienia o śmierci, autorka uważa, że smutek po stracie bliskich to naturalne ludzkie uczucie. Dzieciom wolno się smucić z powodu śmierci bądź rozstania z ukochanymi osobami. W tym czasie należy im jednak z miłością towarzyszyć i pomagać we właściwym wyrażeniu ich uczuciowego stanu. Bo smutek wewnętrznie przepracowany, owocuje. Tylko dzieci, które przeżywając ból, otrzymują wsparcie rodziców i opiekunów, wychodzą z tego doświadczenia wzmocnione.