Leczenie dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym (MPD) – z definicji – jest leczeniem objawowym, którego najistotniejszym elementem jest fizjoterapeutyczne postępowanie usprawniające. Obraz kliniczny MPD jest znacznie międzyosobniczo zróżnicowany, ponieważ zależy nie tylko od charakteru, lokalizacji, rozległości oraz stopnia ciężkości uszkodzenia OUN, lecz także od indywidualnych predyspozycji poziomu aktywności mechanizmów plastyczności mózgu. Wszystko to składa się na niezwykle złożony, indywidualny i dodatkowo zmieniający się wraz z dojrzewaniem ośrodkowego układu nerwowego (OUN) obraz zaburzeń rozwojowych dziecka z MPD i narzuca konieczność indywidualnego oraz stale aktualizowanego podejścia do stanu pacjenta, w tym zarówno diagnostycznego, jak i terapeutycznego.
Mimo znaczących osiągnięć w diagnostyce i terapii dzieci z MPD w ciągu ostatnich lat, skuteczność leczenia jest nadal odległa od oczekiwań społecznych. Ciągle trwają poszukiwania nowych, przynoszących rezultaty metod, form i sposobów usprawniania dzieci z MPD.
W ramach prezentowanego opracowania skoncentrowano się zatem na zebraniu i przedstawieniu aktualnej wiedzy na temat klinicznych podstaw MPD oraz metod wczesnego rozpoznawania zaburzeń ruchowych pochodzenia ośrodkowego prognozujących MPD, a także metod i środków służących do kompleksowego postępowania usprawniającego. Przedstawiona tematyka będzie pomocna studentom kierunku fizjoterapii, osobom realizującym specjalizację z fizjoterapii czy absolwentom tego kierunku studiów, którzy pracują lub rozpoczynają pracę z dziećmi z MPD, w opanowaniu wielu efektów kształcenia, dotyczących klinicznych podstaw fizjoterapii, samej fizjoterapii w zaburzeniach wieku rozwojowego, a także dużej części efektów kształcenia dotyczących diagnostyki funkcjonalnej oraz metod specjalnych stosowanych w wieku rozwojowym.
Z Przedmowy