Problematyka podjęta w publikacji koncentruje się na poszukiwaniu i analizie koncepcji człowieka w (nie) egalitarnym świecie. Ramy rozważań poszczególnych tekstów wyznacza charakterystycznie zmienna współczesność, której poszczególne elementy autorzy starają się zrekonstruować i zarejestrować pod postacią spójnego modelu teoretycznego. Podstawą refleksji jest przekonanie o dynamicznym tempie zmian w sferze edukacyjnej, nieporównywalnych do wcześniejszych, w bogatej i burzliwej historii Europy. Zachodzące zmiany są podstawą dla niepewności, stąd potrzeba autorów dla nadaniu zjawisku określonej konstrukcji i namysłu nad ludzkim rozwojem i jego edukacyjnym kontekstem.
Na książkę składa się jedenaście artykułów powstałych w różnych ośrodkach akademickich. W artykułach autorzy opisują doświadczenia obserwowane w rzeczywistości oraz zależności między kierunkami rozwoju kultury a edukacją. Jak podkreśla redaktor prowadząca Danuta Wajsprych, głównym kryterium porządkującym strukturę książki był taki sposób rozumienia ogólności w pedagogice, który Andrea Folkierska nazywała:
(…) uchwytywaniem rozproszonych w kulturze jawnych i niejawnych założeń, wyznaczających sposoby myślenia pedagogów i edukatorów.