Od ponad pół wieku żyjemy w jednolitym narodowościowo Poznaniu. Trochę rodzin z greckim rodowodem, nieco dawnych studentów zagranicznych ożenionych z Polkami, cudzoziemcy studiujący na poznańskich uczelniach to tylko miłe urozmaicenie miasta Międzynarodowych Targów Poznańskich. Powoli zapominany, że dawniej było inaczej. W średniowiecznym Poznaniu żyli niemieckojęzyczni przybysze ze Śląska, Łużyc i Pomorza, potem bywali tu Szkoci, Anglicy i Ormianie, swój kawałek Starego Miasta zamieszkiwali Żydzi. W XIX wieku do miasta przybyli prawdziwi Niemcy i marzyli o trwałej germanizacji Poznania. Poznańscy Żydzi byli zupełnie inni niż Żydzi z Kongresówki, odmienni niż Żydzi z powieści Singera, z Meira Ezofowicza Orzeszkowej, Austerii Stryjkowskiego, czy słynnego Skrzypka na dachu. Chodzili do gimnazjów, studiowali w Berlinie, Wrocławiu i Heidelbergu, potem zakładali fabryki, banki, firmy spedycyjne i domy towarowe, prowadzili apteki i laboratoria.