Energia może być pozyskiwana z różnych zasobów surowcowych. Źródła energii podzielone zostały na odnawialne i nieodnawialne. Największy udział w produkcji energii mają źródła nieodnawialne. Do tej grupy zalicza się: paliwa pochodzenia organicznego (węgiel kamienny i brunatny, torf, łupki bitumiczne, ropa naftowa i gaz ziemny) oraz paliwa dla energetyki jądrowej. Do energii pochodzącej ze źródeł odnawialnych zalicza się energię wiatru, promieniowania słonecznego, geotermalną, wód rzecznych i morskich oraz pochodzącą ze spalania biomasy. Zapotrzebowanie na energię pierwotną różni się pomiędzy poszczególnymi krajami. Związane jest to przede wszystkim z rodzajami zasobów naturalnych możliwych do wykorzystania w energetyce. Ze względu na duże różnice w strukturach zasobów poszczególnych krajów najlepiej pokazać to porównując całkowitą podaż energii pierwotnej dla Polski ze średnią z krajów Unii Europejskiej. Na rysunku 1.1 zilustrowano podział energii pierwotnej dla krajów Unii Europejskiej, natomiast na rys. 1.2 dla Polski. Porównanie wykonane zostało po przeliczeniu energii ze wszystkich źródeł na jedną tonę oleju ekwiwalentnego (toe), jako energetyczny równoważnik jednej tony ropy naftowej o wartości opałowej równej 10 000 kcal/kg (41,868 MJ/kg), przy czym 1 toe = 11,63 MWh = 41,868 GJ. Widoczny jest duży i stabilny udział energetyki jądrowej, który w 2016 roku (ok. 14%, 218 891 ktoe) był niewiele mniejszy niż węgla (ok. 15%, 241 160 ktoe). Podaż energii z gazu ziemnego wyniosła 382 670 ktoe (24%), z ropy naftowej 521 748 ktoe (32%), a z wykorzystania wód 30 105 ktoe (2%). Niewielka, chociaż systematycznie rosnąca ilość pozyskanej energii wyniosła: z geotermii i instalacji solamych 46 185 ktoe (3%) oraz biopaliw i odpadów 155 370 ktoe (10%). Podobny wykres podziału energii pierwotnej dla Polski pokazany został na rys. 1.2. Widać bardzo duży udział węgla w ogólnym bilansie źródeł energii pierwotnej, przy braku energetyki jądrowej. Dokładniej strukturę źródeł energii w udziale procentowym z podanymi również wartościami w ktoe prezentuje diagram na rys. 1.3.
Ze Wstępu