Książka jest pierwszą w polskiej literaturze teologicznej zajmującą się tym tematem. Święto narodzenia Jezusa pojawiło się w podwójnej formie: jako Epifania na Wschodzie (6 stycznia) i jako Boże Narodzenie na Zachodzie (25 grudnia). Autor ukazuje wiele czynników: chronologicznych, teologicznych, symbolicznych, egzegetycznych, które złożyły się na przyjęcie dat obu świąt. Ponadto udowadnia, że powiązanie narodzenia Chrystusa z przesileniem zimowym i symboliką solarną nie wywodzi się z religii pogańskiej, ale wynikło z typologicznej interpretacji Biblii i dziejów zbawienia.