Prawo do zabezpieczenia społecznego zostało wprowadzone do porządku konstytucyjnego w 1997 r., mimo że na gruncie prawa międzynarodowego i europejskiego znane jest ono od dawna. Należy do podstawowych praw człowieka (praw socjalnych). w okresie obowiązywania Konstytucji RP, zarówno treść, jak i realizacja prawa do zabezpieczenia społecznego wywoływała wiele kontrowersji. Znajdowały one wyraz w sprawach, które były rozpoznawane przed TK. Były to sprawy społecznie bardzo doniosłe, o fundamentalnym znaczeniu dla obywateli.

Podstawowym problemem badawczym jest udzielenie odpowiedzi na pytanie o obowiązki prawodawcy w przedmiocie określania zakresu i form realizacji konstytucyjnego prawa zabezpieczenia społecznego, co wiąże się zarówno z ustaleniem normatywnej treści przedmiotowego prawa, jak i granic jego kształtowania. W badaniach Autor przyjmuje tę perspektywę dekodowania treści prawa do zabezpieczenia społecznego, która określa konstytucyjny system źródeł prawa oraz genezę i ewolucję tej formy przezorności w świetle tendencji rozwojowych, jakie można zauważyć w aktach prawnych wydawanych przez ONZ, MOP, Radę Europy czy Unię Europejską.

Książkę tę można polecić wszystkim osobom, którym problematyka zabezpieczenia społecznego ludności na wypadek wystąpienia różnych ryzyk losowych jest bliska. Dotyczy to nie tylko przedstawicieli nauki prawa, czy praktyków zajmujących się zabezpieczeniem społecznym, ale również samych obywateli, którzy chcieliby dowiedzieć się więcej na temat roli państwa w zakresie realizacji prawa do zabezpieczenia społecznego oraz ich prawnego statusu w związku z podejmowanymi przez nich działaniami służącymi zapewnieniu sobie odpowiedniej ochrony w razie wystąpienia określonych ryzyk socjalnych.