„Proszę, dziękuję, przepraszam” słowami dotyka ważnych sfer życia i niezwykłości chwili. Porusza tematy miłości, rozumienia siebie i opartego o te wartości szczęścia. Podkreśla, że to, czego tak bardzo pragniemy, jest cały czas w zasięgu naszego wzroku. Autorka zachęca do znalezienia własnej życiowej drogi i bycia sobą. Pisząc o tym, opiera się na przekonaniu, iż oryginał jest tylko jeden, a kserowanie życia innych ludzi pozostanie zawsze tylko czarno-białą, niewyraźną kopią. Wiara we własne pomysły i odważne przeżywanie każdego dnia prowadzi do źródła, które jest wieczne – do naszej duchowej siły. Puentując – jest to tomik o twórcach życia, czyli… o nas samych.