Prezentowana książka to cenna monografia poglądowa z zakresu psychoonkologii. Autorka opisuje koncepcje, umocowane głównie w literaturze zagranicznej, w świetle których obecność symptomów stresu traumatycznego związanego z chorobą nie wyklucza optymalnego funkcjonowania. W publikacji dokonuje szerokiego przeglądu badań ukazujących, iż wydarzenia wysoce stresujące bywają czynnikiem spustowym, uruchamiającym potencjał rozwojowy jednostki. Taka dwoistość w ujmowaniu zjawiska adaptacji do rzeczywistości potraumatycznej (tj. uwzględnianie spektrum dystresu oraz elementów pozytywnych świadczących o wzroście potraumatycznym) stanowi novum we współczesnej przestrzeni badawczej, a zarazem oś narracji przedstawionej monografii.

Książka może stać się cennym źródłem wiedzy dla psychoterapeutów, gdyż przybliża niezwykle obiecującą dla praktyki klinicznej perspektywę doświadczania rozwoju po doznaniu traumy. Stanowić może również inspirację dla samych pacjentek, dając im nadzieję na odnalezienie „dobrego w złym”.