Gunter Hofmann przez wiele lat kierownik stołecznego oddziału tygodnika „Die Zeit” w Bonn, a potem w Berlinie, prezentuje drogę życiową jedynego w swoim rodzaju niemieckiego polityka, jakim był prezydent Republiki Federalnej, Richard von Weizsäcker, jeden z pierwszych rzeczników uznania granicy na Odrze i Nysie, niezmiernie zasłużony dla stosunków polsko-niemieckich.
Richard von Weizsäcker jest synem Ernsta von Weizsäckera, sekretarza stanu w ministerstwie spraw zagranicznych III Rzeszy. Jako student prawa bronił ojca w jednym z procesów norymberskich. Jeden z jego braci, Carl Friedrich, pracował nad niemiecką bombą atomową, zaś po wojnie był znanym działaczem pacyfistycznym. Jako żołnierz Wehrmachtu Richard 1 września 1939 wkroczył do Polski i następnego dnia w Borach Tucholskich pochował swego brata, Heinricha, oficera tego samego elitarnego 9 poczdamskiego pułku piechoty. Po wojnie pracował w przemyśle i bankowości, zarazem był zaangażowanym działaczem protestanckim. Do polityki - jak wielokrotnie stwierdzał – wszedł „z powodu Polski”. Należał do jednych z pierwszych w chadecji rzeczników uznania granicy na Odrze i Nysie. W dużej mierze dzięki jego kompromisowi Bundestag ratyfikował podpisane przez Willy’ego Brandta traktaty wschodnie. Jako prezydent Republiki Federalnej angażował się na rzecz dialogu, zaciśnięcia stosunków polsko-niemieckich i rzeczywistego pojednania przeciwstawiając się wyczekującej postawie konserwatywnego skrzydła własnej partii.
Książka Guntera Hofmanna to wnikliwy portret rodziny Weizsäckerów, historii Niemiec w XX wieku i duchowej kondycji niemieckiego mieszczaństwa.