Niniejsza monografia jest kompleksowym, teoretyczno-empirycznym ujęciem dotyczącym korporacji transnarodowych (KTN) o interdyscyplinarnym charakterze. Autorka odwołuje się do bogatego dorobku teoretycznego, m. in.: teorii internacjonalizacji, bezpośrednich inwestycji zagranicznych, konkurencyjności, fuzji i przejęć, zarządzania międzynarodowego, podejścia sieciowego, wielowymiarowej analizy statystycznej. Badaniu poddaje globalny sektor motoryzacyjny, a także najpotężniejsze korporacje transnarodowe branży elektronicznej i petrochemicznej.

„Wraz z postępem procesów globalizacji i rozwojem gospodarki opartej na wiedzy (GOW) tradycyjny model konkurencji związany z takimi czynnikami, jak koszt i technologiczne umiejętności przestał być wystarczający (...). W szybko zmieniającym się, turbulentnym środowisku KTN zmuszone są implementować nowe strategie oparte na innowacjach, elastycznych strukturach i społecznej odpowiedzialności (....). Nawiązuje do teorii systemów wzajemnych powiązań, która mówi, że każda firma jest zależna od zasobów kontrolowanych przez inne firmy a uzyskuje dostęp do tych zasobów poprzez nawiązywanie więzi ekonomicznych, technicznych, badawczo-rozwojowych, prawnych, administracyjnych i informacyjnych, własnościowych, społecznych itd. z innymi podmiotami. Pozycję firmy charakteryzują jej źródła zaopatrzenia, kanały dystrybucji, klienci, uczestnictwo w joint venture, aliansach strategicznych, fuzjach, przejęciach, franchisingu (...). Szczególnie interesujące jest wykazanie przez autorkę zbieżności pomiędzy etapami budowy struktur sieciowych korporacji transnarodowych a modelem rozwoju regionalnych integracji gospodarczych oraz powiązanie tych pierwszych z modelem rozwoju globalizacji”.

„(...) rozprawa naukowa o bardzo dużych wartościach poznawczych” dotyczy „najważniejszych mechanizmów funkcjonowania gospodarki światowej, a w szczególności postępowania głównych jej aktorów, tj. KTN w warunkach konkurencji globalnej. (...) stanowi istotny przyczynek do rozwoju nauki w obszarze biznesu międzynarodowego”.

z recenzji: prof. zw. dr. hab. Jana Rymarczyka