Bo jak temat ten [ciała] mógłby nie intrygować? Już tylko jego znaczenie dla omawianej epoki jest niezwykle istotne, zaś sama dyskusja tocząca się wokół problemu ciała i cielesności przebogata i pełna (nieraz gwałtownych) zwrotów akcji. To wszystko na niemal niezliczonych płaszczyznach od obyczajowości i medycyny począwszy, a na teologii i historiozofii skończywszy. Ciało odgrywało więc w średniowieczu niesamowicie istotną rolę. [...] Czy zawsze jest ono tym samym? Jakimi cechami będzie odznaczać się w Królestwie Niebieskim, skoro każdy człowiek ma wraz z nim powstać z martwych? Jakie było ciało Chrystusa? To tylko nieliczne problemy, które rozpalały zarówno najtęższe umysły średniowiecza, jak i skromne myśli prostaczków. Zdaniem niektórych ciała dawały schronienie duszy, dla innych były siedliskiem grzechu czy też narzędziem, za pomocą którego można było naśladować Zbawiciela. Ciała cały czas grały z człowiekiem, wymagały uwagi, wreszcie prowadziły z nim dialog...
(fragment Wstępu).