Monografia ukazująca całokształt problematyki badawczej związanej z semiotyką ludzkiego oblicza. Autor poszukuje interdyscyplinarnej wykładni, uwzględniającej zarówno rozległą perspektywę historyczną, jak i bogactwo współczesnych kontekstów psychospołecznych i socjokulturowych poruszanego tematu. Konsekwentnie dąży do tego, by nie upraszczać problemowej złożoności problematyki twarzy jako medium znaczenia. W książce mamy do czynienia z refleksją o charakterze systemowym, z istoty swej interdyscyplinarną, usytuowaną na pograniczu: semiotyki, nauki o komunikacji, filmoznawstwa, antropologii kultury, psychologii społecznej, kognitywistyki i nauki o mediach. Podstawę metodologiczną prezentowanych w pracy rozważań stanowi semiotyka kultury.