Opowiadanie jest smutną historią chłopca chorego na porażenie mózgowe, który walczy o swoje marzenia. Z poświęceniem wspierają go w tym rodzice, pragnący uchronić syna przed ludzką bezmyślnością, brakiem empatii, tolerancji i zrozumienia. Życie wśród różnego rodzaju barier, ludzkiej niemocy, ludzi pozbawionych współczucia i nieliczących się z cierpieniem osób niepełnosprawnych oraz ich rodzin jest ogromnym wyzwaniem.

Autorka, na przykładzie własnej rodziny, opisuje ciężką pracę i wysiłek, jaki musieli podjąć rodzice dziecka w istniejącej rzeczywistości, aby zmierzyć się z jego nieuleczalną chorobą, a także poczuciem bezsilności w dążeniu do zapewnienia ich dziecku życia w „normalności”.