Zapisane w traktatach formalne normy regulujące przebieg procesu decyzyjnego w Radzie UE i Radzie Europejskiej tworzą jedynie szerokie ramy, w których państwa członkowskie wspólnie podejmują decyzję. Dlatego też analiza tego procesu oraz przyjmowanych decyzji nie może skupiać się wyłącznie na aspektach formalnoprawnych, ale musi uwzględniać także niepisane zasady procedowania, występujące w codziennej praktyce funkcjonowania instytucji Unii Europejskiej. Wywierają one bowiem znaczący wpływ na kształtowanie się siły państw członkowskich na forum Rady UE oraz Rady Europejskiej, a także na ostateczne wyniki procesu decyzyjnego.

Dowodząc, że decyzje w Radzie UE i Radzie Europejskiej podejmowane są przede wszystkim w drodze negocjacji, Autor stara się m.in. odpowiedzieć na pytania: Czym jest kultura kompromisu i w jaki sposób wpływa na zachowanie przedstawicieli państw członkowskich w procesie decyzyjnym? Jakie działania sprzyjają skutecznemu wykorzystaniu groźby weta do uzyskania ustępstw ze strony współdecydentów? W jaki sposób rotacyjna prezydencja może wykorzystywać pełnioną rolę oraz posiadane kompetencje do forsowania partykularnych interesów? Dlaczego samo istnienie mechanizmów "elastycznej" integracji wpływa na siłę państw w Radzie UE? W jaki sposób dzięki stosowaniu technik negocjacyjnych i budowaniu koalicji kraje członkowskie starają się kształtować swoją BATN-ę?

Niniejsza publikacja nie odnosi się do formalnych wyznaczników siły państw w Radzie UE i Radzie Europejskiej. Tej tematyce Autor poświęcił odrębną monografię, która również ukazała się nakładem Wydawnictwa Adam Marszałek.