Stanisław Mierzwa był przedwojennym działaczem ruchu młodowiejskiego i ludowego, w czasie okupacji stał się postacią krajowego formatu w konspiracyjnym ruchu ludowym. W marcu 1945 r. wraz z piętnastoma innymi przywódcami Polskiego Państwa Podziemnego został podstępnie aresztowany, a następnie sądzony w Moskwie. Po powrocie do kraju był jednym z czołowych polityków Polskiego Stronnictwa Ludowego. Aresztowany przed wyborami do Sejmu Ustawodawczego, został skazany na 10 lat więzienia, które opuścił dopiero w 1953 r.

W PRL był Mierzwa ojcem duchowym najliczniejszego w ruchu ludowym środowiska opozycyjnego, kultywującego tradycje Wincentego Witosa, gromadzącego do końca niezależnych byłych współpracowników Stanisława Mikołajczyka.

W 25. rocznicę jego śmierci krakowski oddział IPN wspólnie z Wydziałem Historii Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz Towarzystwem Przyjaciół Muzeum Wincentego Witosa w Wierzchosławicach zorganizował konferencję naukową, mającą nie tylko przypomnieć losy tej postaci, ale też przedstawić nowe ustalenia badawcze z nią związane. Pokłosiem tej konferencji jest tom Stanisław Mierzwa 1905–1985. Ludowiec i działacz niepodległościowy, zredagowany przez Mateusza Szpytmę. Zamieszczono w nim zarówno referaty naukowe, jak i wygłoszone na konferencji wspomnienia czy relacje. Całości dopełnia bogaty materiał ilustracyjny dokumentujący biografię bohatera książki.