Monografia dotyczy efektywności instytucji warunkowego umorzenia postępowania karnego, czyli najłagodniejszego środka reakcji na popełnione przestępstwo. Ta instytucja mimo swojej doniosłości jest rzadko stosowana w praktyce. Warunkowe umorzenie postępowania karnego jest jednym ze środków poddania sprawcy próbie. Wyrok warunkowo umarzający postępowanie karne nie jest wyrokiem skazującym. Informacji o orzeczeniu warunkowego umorzenia postępowania karnego nie wpisuje się do Krajowego Rejestru Karnego.

W konsekwencji osoba wobec której zastosowano tą instytucję jest traktowana jako osoba niekarana. Ma to istotne znaczenie przy podejmowaniu pracy, której uzyskanie wymaga uprzedniej niekaralności przyszłego pracownika.