Szkoła duchowości miłosierdzia siostry Faustyny Kowalskiej

Objawiona już w Starym Testamencie, a w sposób najdoskonalszy i pełny w Jezusie Chrystusie, tajemnica Bożego miłosierdzia jest głęboko wpisana w historię ludzkości. Dobrze była znana wszystkim pokoleniom ludzi Starego Przymierza i nie mniej żywą jej świadomość mają pokolenia Nowego Przymierza. Nie zawsze jednak stanowiła dla człowieka najważniejsze kryterium jego wyborów i działań. Na przestrzeni wieków człowiek niejednokrotnie okazywał swoją niewierność Bożemu miłosierdziu, która zawsze – jak każda niewierność – godziła w jego bytowanie i zagrażała jego spełnieniu się zarówno w wymiarze indywidualnym, jak i wspólnotowym. Nie brakowało jednak osób, które budziły świadomość tej niewierności człowieka i przywoływały go do kierowania się i życia na co dzień tym właśnie miłosierdziem.

Taką osobą na początku ubiegłego stulecia była siostra Faustyna Kowalska ze Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia, która przypomniała współczesnemu człowiekowi, uwikłanemu w złu, a przez to zagrożonemu bezsensem i rozpaczą istnienia, odwieczną prawdę o bezgranicznej miłości miłosiernej Boga do niego. Jej orędzie miłosierdzia zawarte w Dzienniczku przyczyniło się nie tylko do ożywienia moralno- -duchowego i modlitewnego ludzi, ale stało się także przedmiotem wnikliwych badań teologów, wśród których w szczególny sposób zapisał się ksiądz Michał Sopoćko, dzisiaj błogosławiony.