Książka Ewy Wójtowicz jest bardzo ciekawym spojrzeniem na dzisiejszą sytuację nowych mediów i tworzonej za ich pomocą sztuki w kontekście naszych oczekiwań i nadziei z lat dziewięćdziesiątych XX wieku. Autorka pyta, gdzie jest dziś sztuka nowych mediów. Opisuje remiks i sampling jako dwie najbardziej rozpoznawalne techniki nowej estetyki, pisze o nanoaktywizmie, zmieniającej się roli krytyka i artysty, a także o różnych oczekiwaniach wobec odbiorcy, stającego się użytkownikiem sztuki. Pisze o pozornym egalitaryzmie internetu. O demokratyzacji sztuki i o jej komercjalizacji, o ekonomii uwagi i outsourcingu w sztuce, o kolektywnym autorstwie i projektowaniu własnej tożsamości.
prof. Grzegorz Dziamski

Ewa Wójtowicz bezkolizyjnie sytuuje swoje badania pomiędzy teorią a praktyką albo – mówiąc inaczej – czyni dobry użytek ze swojej wiedzy i kompetencji z zakresu sztuk medialnych oraz kulturoznawczo zorientowanego medioznawstwa.
prof. Andrzej Gwóźdź