Kontrwywiad Polski Ludowej, szczególnie w latach 1944–1956, nie zajmował się wyłącznie wyszukiwaniem szpiegów obcych służb specjalnych. Wskutek ścisłego zespolenia „profesjonalnej” działalności kontrwywiadowczej z komunistyczną ideologią totalitarnego państwa szpiegostwo zarzucano nie tylko rzeczywistym agentom, ale także po prostu wrogom „ludowej ojczyzny”, z członkami podziemia niepodległościowego i polską emigracją na czele. Kontrwywiad pełnił zarazem funkcje lustracyjne – tropił pozostałości struktur hitlerowskich oraz dawnych współpracowników niemieckiego okupanta.

Książka stara się możliwie wszechstronnie ukazać tę wielokierunkową działalność kontrwywiadu; za pomocą źródeł przybliża egzotyczne nieraz techniki operacyjne, prozaiczne problemy funkcjonowania kształtującego się aparatu represji, a także stan wiedzy komunistycznych służb o zachodniej aktywności wywiadowczej.