Bezpieczeństwo społeczeństwa jest jednym z podstawowych warunków jego rozwoju, dlatego w tym obszarze problemowym należy wskazać na doniosłość systemu bezpieczeństwa w państwie, który współtworzą wyspecjalizowane grupy dyspozycyjne nadążające za szybko zmieniającą się naturą zagrożeń. Państwo jest
wyodrębnioną terytorialnie, kulturowo i politycznie zbiorowością obywateli, którzy podlegają jego władzy polegającej na zapewnieniu ładu i panowania prawa na swoim terytorium. Stan zagrożenia bezpieczeństwa społecznego występuje wtedy, gdy spodziewane albo niespodziewane zjawiska są już realne, ponieważ zagrażają zdrowiu i życiu ludzi, zwierząt, mieniu i środowisku naturalnemu, przyczyniając się do strat materialnych i niematerialnych. Punkt zapalny zagrożenia powoduje jego dalsze wzmożenie, które trwa aż do osiągnięcia wartości krytycznej. W praktyce społecznej wiele zagrożeń dostrzeganych jest na etapie „alarmowania”, wzywane są wówczas odpowiednie grupy dyspozycyjne mające na celu przywrócenie ładu społecznego.
Stąd też funkcjonowanie grup dyspozycyjnych w militarnych, paramilitarnych i cywilnych systemach społecznych stało się faktem narzuconym przez wyzwania związane z cywilizacyjnym rozwojem współczesnych państw, ludzie bowiem żyjący w społeczeństwach wysoko rozwiniętych pod względem cywilizacyjnym dążą do zwiększenia swojego poczucia bezpieczeństwa nie tylko przez osobiste zapobieganie
rozmaitym zagrożeniom, lecz także przez stworzenie takich zabezpieczeń, które umożliwiają przezwyciężenie skutków zdarzeń będących następstwem rozmaitych zagrożeń, jakich nie udało się przewidzieć i wyeliminować. W tym celu poszczególne państwa tworzą własne systemy zabezpieczające każdego z mieszkańców zarówno przed ewentualnymi zewnętrznymi, jak i wewnętrznymi zagrożeniami.