Książka poświęcona jest chorwackiej i serbskiej fantastyce gatunkowej analizowanej z perspektywy geopoetyki: związków tej twórczości z przestrzenią, a także rzeczywistością pozaliteracką. Szczególny nacisk położony jest na publikacje spod znaku fantastyki naukowej, fantasy i horroru powstałe w latach dziewięćdziesiątych XX wieku, ponieważ nastąpiły wówczas istotne przemiany paradygmatu tamtejszej fantastyki, polegające przede wszystkim na hybrydyzacji gatunkowej utworów oraz włączaniu do nich lokalnych motywów i miejsc, dotąd praktycznie nieobecnych. Refleksja nad literackimi geografiami wyobrażonymi oraz przekształceniami matryc gatunkowych w tekstach pozwala na zadanie pytań o stosunek analizowanej fantastyki do kluczowych problemów współczesności oraz określenie jej subwersywnego lub koncyliacyjnego charakteru wobec dominujących wówczas ideologii. „Aleksandra Wojtaszek podejmuje niezwykle interesujące zagadnienie serbskiej i chorwackiej fantastyki, analizowane poprzez kategorie topografii przestrzeni wyobrażonych. Praca ta powinna zainteresować nie tylko slawistów, ale i badaczy szeroko pojętej literatury fantastycznej. (…) Autorka porusza się ze znawstwem w przestrzeni naukowej wyznaczonej z jednej strony przez serbską i chorwacką literaturę fantastyczną, z drugiej zaś przez zagadnienia teoretyczne dotyczące genologii fantastyki, światotwórstwa i geopoetyki”. Z recenzji dr hab. Natalii Lemann, prof. UŁ Aleksandra Wojtaszek– doktor literaturoznawstwa, asystentka w Instytucie Filologii Słowiańskiej Uniwersytetu Jagiellońskiego. Absolwentka filologii chorwackiej na UJ, stypendystka uniwersytetów w Zagrzebiu i w Belgradzie. Współpracuje m.in. z „Herito” i „Tygodnikiem Powszechnym”. Stypendystka międzynarodowego programu dla tłumaczy CELA i laureatka Nagrody Krakowa Miasta Literatury UNESCO.