Tragicznych igrzysk pieśń uczy nas cnoty Przekłady z języka włoskiego jako źrodło polskiej dramaturgii poważnej do końca XVIII w.

Studiowanie przekładów, będące refleksją nie tylko nad strategiami przekładowymi, ale też nad decyzją wyboru tekstu do tłumaczenia, jego materialnym kształtem, formą rozpowszechniania, w sposób zasadniczy wzbogaca naszą wiedzę na temat kultury i literatury przyjmującej. Dodatkowo przedstawienie panoramy przekładów z perspektywy diachronicznej pozwala zauważyć, że wraz z upływem lat – czasem nie jest to długi okres – podejście tłumaczy do tego samego tekstu się zmienia; inne elementy przyciągają ich uwagę, inne też są ich decyzje odnośnie do rozwiązań formalnych. Dlatego poznanie historii przekładów wydaje się nieodzownym warunkiem poznania historii literatury czy, szerzej, kultury zarówno w wymiarze narodowym, jak i ponadnarodowym. Dostarcza wiedzy na temat relacji i zależności między tzw. kulturami hegemonicznymi, a kulturami „słabszymi”, będącymi w fazie wzrostu i zdobywania własnej tożsamości.