Celem książki, powstałej w wyniku pracy nad zagadnieniami estetycznymi w kulturze japońskiej, jest wejście na drogę poznania i zrozumienia Japonii za pośrednictwem zjawiska tragizmu, a zwłaszcza jego estetycznego aspektu. Estetyka bowiem, zważywszy na jej wyjątkowe miejsce w kulturze tego kraju, stanowi dziedzinę wiedzy, która umożliwia zbliżenie się i spojrzenie od wewnątrz na zjawiska konstytuujące świadomość kulturową mieszkańców Japonii. Nie pomniejszając zatem znaczenia zjawiska tragizmu, będzie ono przede wszystkim środkiem, dzięki któremu możliwe stanie się zadawanie pytań w obszarze intencjonalnie zawężonym do powstałego na przełomie XVI i XVII w., słynnego japońskiego teatru lalkowego, w swoich początkach nazywanego joruri ayatsuri, później ningyo joruri, a obecnie znanego jako bunraku - przedstawianych w nim sztuk, ich poetyki, komponentów widowiska, estetyki. A zatem tytułowy tragizm w japońskim teatrze bunraku stanowił będzie przede wszystkim rodzaj medium, którego zadaniem stanie się wywabienie z ukrycia wiedzy o japońskiej kulturze. Obraz niewielkiej części, zaledwie fragmentu Japonii, jaki uda nam się ujrzeć poprzez to zjawisko, pomoże zrozumieć to, co postrzegamy w Japonii jako Inne, a raczej sprawi, że, w myśl Gadamerowskiej hermeneutyki, pozwolimy japońskiej kulturze przemówić do nas pełnym głosem.