Autor książki opowiada o tym, czym dla amerykańskiego filozofa Richarda Rorty’ego była literatura. Czyni to na kilku poziomach: z początku systematyzuje jego liczne wypowiedzi na temat literatury, zdając także relację z tego, jak Rorty’ego rozumieli polscy badacze. Dalej koncentruje się na tym, by pokazać, że Rortiańskie myślenie o literaturze znajdowało się w centrum wewnętrznych intelektualnych konfliktów amerykańskiego filozofa. Posiłkując się tekstami biograficznymi i autobiograficznymi, zadaje pytania o stosunek Rorty’ego do poezji, o jego literackie ambicje czy rolę rodzinnych doświadczeń w dokonywanych przez niego intelektualnych wyborach.
To książka dla tych, których fascynują nie tylko meandry myśli znanych intelektualistów, ale i ich intelektualne biografie.