Media w Turcji – jak niemal w każdym współczesnym państwie – mają niebagatelny wpływ na kształt społeczeństwa. W demokracjach liberalnych media są czwartą władzą, która spełnia funkcję kontrolną władzy ustawodawczej, wykonawczej czy sądowniczej, i informują ludzi o nieprawidłowościach, nadużyciach czy aferach, które w tych strukturach występują. Rola środków masowego przekazu od samego początku istnienia współczesnej Turcji jest nie do przecenienia. Począwszy od momentu powstania nowoczesnej Republiki Turcji przedstawiciele mediów brali udział we wszystkich procesach dotyczących tego państwa. Ebru Orhan wykazuje w swojej pracy, iż zależnie od okoliczności media tureckie były pod kontrolą albo instytucji państwa tureckiego, albo bezpośrednio rządów politycznych, albo armii tureckiej. Podkreśla jednak, że jakościowa nowa sytuacja nastąpiła w latach osiemdziesiątych XX wieku, kiedy pod wpływem neoliberalizmu nastąpiły zmiany w sektorze medialnym na świecie. Według Autorki miały one także wpływ na media tureckie zarówno strukturalnie, jak i treściowo. Ebru Orhan dowodzi, iż w tym czasie nowi właściciele coraz częściej zaczęli traktować media jako sektor przynoszący zysk. Nastąpiło naturalne powiązanie biznesu z politykami. Dojście do władzy Partii Sprawiedliwości i Rozwoju (AKP) było przełomem w Turcji także ze względu na sytuację medialną. Wykorzystując siłę mediów zarówno ich właściciele, jak i przedstawiciele partii politycznych wpływali na relacje w Turcji. Zjawisko to często było obiektem dyskusji międzynarodowych. Kraje Unii Europejskiej, sama Unia, a także Stany Zjednoczone często krytykowały rządy AKP za ograniczenie wolności słowa, prasy oraz wolności internetowej.