Pięć tekstów dramatycznych, które stanowią przedmiot niniejszej pracy, chciałabym traktować jako rodzaj objet trouve - zabłąkanej przesyłki z lat siedemdziesiątych, dzieła, które kiedyś nie zaistniało (ale miało awizo), ale nadal może dziś zostać odebrane, może zaistnieć niby swoisty list w butelce. To zagubienie w czasie, osuwanie się w milczenie, poboczność, pół-obecność, fantomowość znalezionego obiektu jest wyjątkowo inspirujące. A niemal czysta karta recepcji wywiera prawie nieskrępowaną i nieograniczoną, czystą "możliwość" interpretacji, czyli inscenizacji jako jednego ze sposobów istnienia, nowego życia tekstu.

Fragment rozdziału "możliwość"