Umowa dystrybucyjna w prawie polskim

Umowa dystrybucyjna jest umową nienazwaną, która wyewoluowała w praktyce, w obrocie gospodarczym, w kilku odmianach. W obcych systemach prawnych oraz na gruncie międzynarodowym podjęto pewne próby jej kodyfikacji, natomiast na gruncie prawa polskiego nie posiada ona podstawy prawnej, choć jest niejako wspominana. W doktrynie powzięto próby scharakteryzowania tego typu umowy, a raczej typów umów, ze względu na wykształcenie się w obrocie gospodarczym kilku jej rodzajów, które przyjmują różną nazwę oraz różną charakterystykę w zależności od konkretnego przedstawiciela doktryny. Pewne kwestie związane z tym typem umowy zostały poruszone na gruncie prawa unijnego, częściowo już nie obowiązującego. Wprowadzenie ustawowej regulacji umowy dystrybucyjnej do polskiego porządku prawnego nie jest jedynie zagadnieniem akademickim, ze względu na jej występowanie w obrocie, również w Polsce.

Konstrukcja monografii koresponduje z następującymi problemami badawczymi, które wymagają analizy, a mianowicie:
czy rzeczywiście istnieje empiryczny typ umowy odrębny od innych umów określany w praktyce jako umowa dystrybucyjna, czy też pod tym określeniem kryją się w istocie inne umowy, np. umowa sprzedaży?;
a jeżeli tak, to jakie są specyficzne postanowienia przedmiotowo istotne tej umowy, odróżniające ją od innych typów umów?;
czy wobec powyższego należy umowę dystrybucyjną uregulować w przepisach ustawowych?;
próba opracowania modeli umowy dystrybucyjnej, poprzez:
wskazanie treści przykładowych umów dystrybucyjnych, tj. jej czterech modeli umowy dystrybucyjnej, jej wzorów z uwzględnieniem postanowień przedmiotowo istotnych dla każdego z wariantów tej umowy, tj. umowy dystrybucji prostej, a ponadto umowy dystrybucji wyłącznej, umowy dystrybucji selektywnej oraz umowy o wyłączność nabywania;
opracowanie konkretnego projektu legislacyjnego umowy dystrybucyjnej w jej czterech podstawowych modelach z uwzględnieniem postanowień przedmiotowo istotnych dla każdego z nich.