Pierwsza część książki dotyczy zarządzania ulokowanego w naukach humanistycznych. To położenie nie jest przypadkowe i wymusza konsekwencje, z których dotychczas nie zdawano sobie sprawy. Mają one bardzo podstawowy charakter i sprawiają, że pojawia się oto narzędzie przystosowane odpowiednio do wymogów współczesności. Druga część książki opisuje zastosowanie go do opisu dotychczas prawdopodobnie najbardziej spektakularnego zjawiska naszej cywilizacji, jakim jest Internet. Dzięki niemu zostaje skonstruowany precyzyjny model jego rozwoju, pozwalający na pragmatyczną analizę, zrozumienie jego procesów i wnioski możliwe do zastosowania w praktyce. W tej części autor podejmuje temat rozpoczęty w książce pt. Pragmatyka Internetu. Web 2.0 jako środowisko.

Zarządzanie to pojęcie osobliwe. Jest bardzo pospolite, co można tłumaczyć jego niezwykłą popularnością. Otwiera jednak także słownik najważniejszych terminów współczesności, ciągle w nowoczesny sposób przesiąkniętej mechanicystycznym z ducha pożądaniem efektywności i skuteczności, które w zarządzaniu znajdują obietnicę osiągnięcia doskonałości. Dominuje bowiem w jego rozumieniu wąskie ujęcie pragmatyczne, którego skutkiem, najczęściej trywialnym, jest zysk. To jednak spojrzenie bardzo niepełne, czego dowód stanowi powołanie do życia tzw. zarządzania humanistycznego, które – wynikłe z bardzo głębokich niepokojów – w mniemaniu autora tej książki przekroczyło zasięgiem zamiary swoich twórców. Zainicjowało tym samym problematykę dużo szerszą, którą stara się podjąć niniejsza praca, pozwalającą z jednej strony zrekonstruować pojęcie zarządzania, z drugiej natomiast w nieunikniony sposób także rozszerzyć czy uzupełnić dziedzinę humanistyki.