Równo tysiąc lat temu pewna młoda dama, córka urzędnika dworskiego i zarządcy prowincji na wschodzie Japonii, poleciła wyrzeźbić posąg Buddy Uzdrowiciela. Wierzyła, że modląc się do niego i wznosząc prośby, będzie mogła nareszcie opuścić odległą krainę Kazusa i zrealizować swoje marzenia. Wkrótce jej błagania zostały wysłuchane i jesienią 1020 roku wyruszyła wraz z ojcem w drogę powrotną do stolicy Heian. Cztery dekady później wspomnienia z tej podróży stały się wstępem do literackiej autobiografii dojrzałej już kobiety, która głównym wątkiem narracji swego memuaru uczyniła metafizyczną wędrówkę od młodzieńczego i bezrefleksyjnego zafascynowania fikcją i romantycznymi fantazjami, poprzez rozczarowanie światem rzeczywistym, aż po troskę o życie po śmierci.

Pamiętnik z Sarashiny to cenny obraz XI-wiecznej kultury japońskiej, a zarazem studium ukazujące potęgę czytania, która kształtuje ludzkie aspiracje i oczekiwania. Utwór stanowi również zapowiedź zmian w sferze religijnej, jakie miały zajść dopiero w kolejnych stuleciach. Liczne sny, wzywające bohaterkę do pogłębienia wiary i praktyk buddyjskich, są też ważnym głosem literackim, wskazującym kobietom drogę do zbawienia.

Prezentowana monografia to pierwsze polskie opracowanie Pamiętnika z Sarashiny. Kompletny przekład dzieła, pozwalający krok po kroku poznać życiowe perypetie bohaterki, oddaje bogactwo liryczne oryginalnego tekstu i jego zakorzenienie w rodzimej i chińskiej tradycji literackiej. Posłowie zawiera omówienie badań nad tekstem, prezentuje rodzinę i świat autorki, a także analizę znaczenia fikcji literackiej i symboliki onirycznej w jej dziele, co niewątpliwie stanowi największy walor tej książki.