Książka ta wyrasta zarówno z osobistych upodobań i sympatii autorki, z zasłuchania w głosy i słowa śpiewających kobiet, jak i z krytycznej lektury przedstawicielek feministycznej myśli, która ulega tu konfrontacji z kobiecym doświadczeniem: artystek, obserwatorek i komentatorek kultury, a zwłaszcza – współczesnych mam, córek, żon i sióstr.

Izolda Kiec – literaturoznawczyni, teatrolożka i kulturoznawczyni, jest profesorem na Wydziale Filologii i Kulturoznawstwa Szkoły Wyższej Psychologii Społecznej w Warszawie, a w poznańskiej Wyższej Szkole Nauk Humanistycznych i Dziennikarstwa kieruje Katedrą Kulturoznawstwa. Pisze o poezji (Zuzanna Ginczanka, Halina Poświatowska) i piosence (Agnieszka Osiecka), o teatrze (zwłaszcza jako idei oraz projekcie egzystencji) i kabarecie (z uwzględnieniem jego najdawniejszych źródeł i tradycji).