W monografii poruszono problematykę kształtowania wieku emerytalnego. Wychodząc od osadzenia parametru wieku emerytalnego w perspektywie mikro- i makroekonomicznej, jak i relacjach międzypokoleniowych, przeprowadzono analizę trendów wieku emerytalnego oraz dokonano oceny wpływu modelu systemu emerytalnego na ustawowy i efektywny wiek emerytalny. W studium empirycznym podjęto próbę identyfikacji determinant aktywności zawodowej osób w wieku okołoemerytalnym na podstawie danych makro dla 21 krajów europejskich za lata 2008–2014. Wykorzystując metody statystyczno-ekonometryczne, obok ustawowego wieku emerytalnego zidentyfikowano również inne czynniki wpływające na aktywność zawodową osób starszych, w tym: obciążenie demograficzne, stan zdrowia, bezrobocie, poziom wykształcenia, samozatrudnienie, stopień profesjonalizacji wykonywanego zawodu.

Monografię uważam za oryginalną nie tylko w kontekście literatury krajowej, ale i międzynarodowej. Tak głębokiego spojrzenia na ekonomiczną problematykę wieku emerytalnego trudno doszukać się w dotychczasowych publikacjach. Cechą szczególną monografii jest rzadko spotykana integracja podejścia teoretycznego i empirycznego oraz wnioskowanie na podstawie dużej liczby danych, opracowanych z użyciem trafnie dobranych metod badawczych.
Prof. dr hab. Maria Cieślak
profesor emerytowany Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu

Bardzo trafne jest stwierdzenie w podsumowaniu: „W tym kontekście efektywny wiek emerytalny można traktować jako pewną miarę sprawiedliwości międzypokoleniowej. Jeśli ludzie żyją coraz dłużej i obciążenie demograficzne rośnie, a efektywny wiek emerytalny za tym nie nadąża, to jest to przejaw niesprawiedliwości międzypokoleniowej”.
Połączenie tak wielu wymiarów analizy, do tego dokonanej w szerokim międzynarodowym badaniu porównawczym, czyni z omawianej monografii pracę wyjątkową, nie tylko w polskiej, ale i światowej literaturze z zakresu ekonomii emerytalnej.
Prof. dr hab. Maciej Żukowski
Uniwersytet Ekonomiczny w Poznaniu