We Wspomnieniach Emanuela Hohenauera de Cherlenz znajdujemy nie tyle usystematyzowaną relację o przebiegu I wojny światowej, co przede wszystkim obraz niedoli prostego żołnierza, niezależnie od tego, po której stronie służył, a także spowodowanych wojną cierpień ludności cywilnej. Przez polskie ziemie przetoczył się szereg ofensyw pustoszących połacie kraju, a Polacy, wcielani do armii zaborczych jako prości żołnierze, złożyli ogromną daninę krwi, umierając w ogniu walki na wielu frontach. Przyznać należy, iż Emanuel Hohenauer jako dowódca to dostrzegał, doceniał i współczuł, starając się w miarę możliwości ulżyć żołnierskiej doli.

Ze wstępu