Profesor Krzysztof Stępnik sięgnął do tekstów (korespondencji wojennych, między innymi Filipa Kupczyńskiego, Mieczysława Jełowickiego, Tadeusza Micińskiego, Józefa Lipkowskiego, Kazimierza Grusa, komentarzy Feliksa Konecznego, Zdzisława Maryckiego itd.), które po blisko stu latach od ich publikacji nic nie straciły na aktualności; pisane były nie tylko przez naocznych świadków tamtych wydarzeń, ale też ludzi, którzy zagłębiali się w problemy, żyli nimi, nie tylko próbowali zrozumieć je, ale zrozumieli i tłumaczyli czytelnikom w Polsce, na czym one polegają.