Rola Wojska Polskiego w systemie bezpieczeństwa państwa w okresie po zakończeniu II wojny światowej nie była dotychczas przedmiotem szerszych badań naukowych. Niniejsze opracowanie podejmuje ten temat, dzieląc go na dwie zasadnicze części. Pierwsza obejmuje lata 1945-1989, kiedy to polska znajdowała się w strefie wpływów ZSRR, będąc od 1955 roku członkiem Układu Warszawskiego, co rzutowało zarówno na strukturę systemu obronnego, jak i rolę w nim Wojska Polskiego. Druga część dotyczy lat 1990-2010 będących okresem pełnej suwerenności Rzeczpospolitej i wynikających stąd koncepcji bezpieczeństwa państwa, które od 1999 roku stanowiły również element strategii sojuszniczej w ramach NATO. Obie części charakteryzują się identyczną konstrukcją wewnętrzną obejmującą ukazanie: miejsca sił zbrojnych w koncepcjach i strategiach bezpieczeństwa państwa, roli Wojska Polskiego w systemie bezpieczeństwa, rozwoju sił zbrojnych oraz ich udziału w operacjach stabilizacyjnych i utrzymania pokoju.