Siódmy tom wierszy Wspomnienia Jerzego Mościckiego jest kontynuacją intymnych zwierzeń, przepełnionych tęsknotą, poczuciem pustki i odrzucenia. Autor w swoich wspomnieniach, mimo różnych przeciwności losu i doświadczonych w życiu przykrości, nie traci nadziei na spełnienie marzeń i pojednanie z osobami, które odeszły.
Nie we mnie jest radość
z niej pozostało tylko rozgoryczenie
nie we mnie jest uśmiech
po nim pozostał żal i wspomnienie
wspomnienie z mych lat które przeżyłem
z lat które nieraz mnie troskami chłostały
z lat w których nocami o szczęściu marzyłem
po których jątrzące rany po dziś pozostały
los zebrał okruchy marzeń wichrem zmiecione
wskazał moją drogę w przyszłość dotąd nieznaną
już wiem dokąd iść w którą udać się stronę
tam będzie moje spotkanie z tą ukochaną