Wspomnienia Marka Pawlickiego mają charakter dość luźny, kreacyjny, podsycany nieskrępowaną wyobraźnią, ale i logiką czy też przeczuciem dalszego dziania się danej opowieści. Są to – jak powiada autor – historie niewiarygodne, ale w zasadzie prawdziwe.

W prezentowanych wspomnieniach – będących po części dokumentalnymi, po części fabularnymi opowieściami – rozpościera się świat lekarzy, pacjentów, znajomych, przyjaciół, ludzi szczęśliwych, którzy wygrali z losem i tych przegranych. Mamy kreśloną serdeczną kredką topografię ukochanego miasta Krakowa (miejsca pracy i zamieszkania Marka Pawlickiego), przywołanie Polski PRL-owskiej i obecnej, Europy i dalszego świata – aż po Chiny. Opowieści nie są suchą relacją, zaciekawiają swym zróżnicowanym wątkiem: głównie psychologicznym, ale nawet detektywistycznym, sensacyjnym.