Dzienniki, które przeleżały na strychu siedemdziesiąt lat w końcu ujrzały światło dzienne…

Uratowane przed zapomnieniem Dzienniki powstańca to unikalne i wyjątkowe pod każdym względem świadectwo dramatycznych dni. Zapiski przenoszą nas do czasów warszawskiego zrywu 1944 roku.

Kiedy zaczęła się wojna autor miał piętnaście lat. Szybko wciągnął się w konspirację, by w chwili wybuchu powstania warszawskiego stanąć z „błyskawicą” w ręku w ochronie Komendy Głównej AK.

Janusz Rola Szadkowski oprócz sugestywnego opisywania wielu bojowych akcji, przyglądał się też codziennemu życiu Warszawy, które często oznaczało walkę o byt i przetrwanie w tragicznych warunkach zgotowanych przez okupanta. Zapis tych wydarzeń to gorzka relacja obserwatora, który pomimo młodego wieku trzeźwo ocenia szanse powstania oraz potem - jego tragiczne skutki.

Poruszające wspomnienia, które na stałe zapiszą się na kartach historii.