Autor, z zawodu inżynier, w swojej autobiografii „Zapiski osobiste” obejmuje duży szmat czasoprzestrzeni — od przedwojennego dzieciństwa na Polesiu, czasu wojny na Podlasiu i studiów we Wrocławiu poprzez dorosłe życie w Warszawie i trudne początki w Ameryce po czas stabilizacji i adaptacji w nowym kraju osiedlenia.
Autor miał szczęście być świadkiem, często uczestnikiem, wielu ciekawych, burzliwych i miejscami doniosłych wydarzeń historycznych. Dzięki jego wspomnieniom możemy stać się ich uczestnikami chociaż w symboliczny sposób. Czasami możemy się nawet znaleźć w samym jądrze tych wydarzeń, poznać i zrozumieć ich genezę, motywację ludzi, którzy tworzyli historię. To tak jakbyśmy się znaleźli w wehikule czasu i razem z autorem przenieśli w ubiegłe stulecie.
W swojej narracji autor używa prostego, miejscami jędrnego języka, jako baczny obserwator robi ciekawe spostrzeżenia i miejscami refleksyjne wtrącenia. Takie epizody, jak uczestnictwo w 1944 roku w akcji „Burza”, praca w dziedzinie inżynierii reaktorów jądrowych, zderzenie z organami Informacji Wojskowej PRL, zorganizowanie emigracyjnego wyjazdu z rodziną bez przyzwolenia ludowej władzy, twarde początki budowania egzystencji w Nowym Jorku, przeplatają się z relacjami o życiu rodzinnym i zamiłowaniach autora.
Książka zainteresuje czytelników zarówno młodego, jak i starszego pokolenia: tych pierwszych, żeby wzbogacili swoją wiedzę o życiu w Polsce w okresie PRL i we współczesnej Ameryce, tych starszych, żeby na stronicach książki odnaleźli swoje własne przeżycia.