Babia Góra od wieków przyciągała uwagę podróżników i badaczy, fascynowała pisarzy i poetów. Otaczały ją fantastyczne opowieści a na jej szczycie, nie bez powodu zwanym Diablakiem, miały swoją siedzibę złe moce. Kapryśna, niedostępna góra ze swoją pierwotną przyrodą pobudzała fantazję, urzekała, niepokoiła. Już w XIX stuleciu wyprawy na Babią Górę były w świecie intelektualistów i artystów wręcz obowiązkowe. Prawdziwą osobliwością i niezwykłym przeżyciem dla turystów jest rozległa panorama z niepowtarzalnym widokiem Tatr oraz wschód słońca podziwiany ze szczytu.
Babia Góra (1725 m n.p.m.) leży we wschodniej części Beskidu Żywieckiego. Spośród wszystkich gór polskich, pod względem wysokości ustępuje jedynie szczytom tatrzańskim. Stanowi odosobniony, jednolity bastion górski o charakterze pasma długości ok. 10 km. Królowa Beskidów jest zbudowana z fliszu karpackiego, czyli kompleksu różnych skał osadowych: zlepieńców, piaskowców, łupków, mułowców. Kolejną cechą jest asymetria stoków: południowe, opadające w kierunku Orawy są względnie łagodne w stosunku do dobrze widocznych z Zawoi, stromych i urwistych stoków północnych zwanych „wielką zerwą Babiej Góry”.
Zawoja - malownicza miejscowość położona u północnych podnóży Babiej Góry. Jej zasadnicza część rozciąga się wzdłuż potoku Skawicy. Wraz z ponad 100 przysiółkami, rozrzuconymi na stokach Pasma Polic, Pasma Jałowieckiego oraz wzdłuż dopływów Skawicy, jest największą pod względem powierzchni wsią w Polsce. Niezwykle piękne krajobrazy, walory klimatyczne, ciekawa kultura i gościnność mieszkańców, a także rozbudowana baza noclegowa i gastronomiczna sprawiają, że Zawoja jest obecnie jedną z najatrakcyjniejszych miejscowości wypoczynkowych na południu Polski.