W tradycyjnym podejściu do wychowania na pierwszym miejscu stawiany był autorytet władzy dorosłych, często oparty na strachu przed karą. Takie podejście określa się dziś wychowaniem autorytarnym i w miarę postępu wiedzy zauważono, że pociąga ono za sobą wiele negatywnych skutków.
W opozycji do modelu autorytarnego pojawiło się wychowanie wolne od zakazów, nakazów i kar. Naczelną zasadą nowego wychowania miał być partnerski dialog z dzieckiem. Okazało się jednak, że wychowanie zakładające radykalne ograniczenie władzy wychowawczej w praktyce nie zdaje egzaminu. Oba modele zawierają analogiczny błąd, polegający na zbyt jednostronnym postrzeganiu wychowania. W modelu autorytarnym brakuje właściwego miejsca dla dialogu, a w modelach przeciwnych mu przeoczono rolę władzy wychowawczej.
Paradoks obecnej sytuacji polega na tym, że z jednej strony dostrzega się poważne słabości współczesnego wychowania, a z drugiej – wciąż panuje niezachwiana wiara w słuszność jego założeń. Z tego powodu wielu rodziców i wychowawców, widząc nieskuteczność wychowania partnerskiego, albo całkowicie kapituluje, albo sięga po metody autorytarne. W jednym i w drugim przypadku przeżywają oni z tego powodu frustracje.
Znaleźliśmy się więc w sytuacji patowej, którą można przezwyciężyć tylko przez zmianę dominującego obecnie myślenia o wychowaniu. Ta książka ma nam pomóc wyzwolić się ze współczesnej „poprawności” poglądów na temat wychowania. Czytelnik znajdzie tu zupełnie inny opis tego, na czym polega wychowanie.