Druga z trzech książek powstałych w ramach projektu HyPaTia – kobieca Historia Polskiego Teatru. Autorki proponują spojrzenie na teatr i jego okolice jako na bardzo specyficzny rynek pracy. Ich zdaniem statystyka
(bliska krewna rachunku prawdopodobieństwa) mówi nam coś o szansach kobiet na awans czy samorealizację twórczą
Statystyki nie kłamią, a przynajmniej nie te opisowe, fałszywe mogą być co najwyżej ich interpretacje. Statystyka w swoim podstawowym wydaniu pokazuje nam w postaci danych liczbowych, jak jest, obejmując szersze pole widzenia niż wynikające z naszych osobistych obserwacji. Może to potwierdzać nasze intuicje, dając im mocniejsze podstawy, może też nas zaskakiwać.
Jednak bez względu na to, ile kobiet znajdziemy w teatrze i wokół niego, ciekawe byłoby także pytanie, czy teatr się zmienia: podejmuje więcej tematów związanych z kobietami, usuwa ze swojego pola mizoginię, jest bardziej otwarty na formy, które można by powiązać z pisaniem i działaniem kobiecym?