Chcielibyśmy być nieśmiertelni. Chcielibyśmy, aby świat trwał wiecznie, niezmienny, nienaruszony i przywdziewał jedynie szaty kolejnych pór roku. Dążymy zatem uporczywie do stworzenia swojej małej stabilizacji, w której możemy ukryć się i zapomnieć, że wszystko przemija wokół nas: ludzie, rzeczy, zdarzenia... I w miarę upływu czasu zapominamy również o tym, jak żyć chcieliśmy naprawdę, zapominamy o marzeniach, które nie pozwalały nam spać, gdy byliśmy młodzi i pełni entuzjazmu. "Alchemik" Paulo Coelho przypomina nam o tym wszystkim, co pochowaliśmy skrzętnie po piwnicach i strychach naszych serc i umysłów i pewnie dlatego stał się czymś w rodzaju podręcznika życia. O analizę symboli i komentarz do tekstu pokusił się Wojciech Eichelberger, w rozmowie z Wojciechem Szczawińskim. Ich praca zaowocowała książką "Alchemia Alchemika". Oprócz klucza do "Alchemika" znajdziecie w niej refleksje na tematy bliskie każdemu z nas, bo dotyczące psychiki człowieka.
Krytyka literacka zarzuca "Alchemikowi", że nie wnosi nic nowego i mówi o rzeczach ogólnie znanych. Niewątpliwie ma rację, lecz odpowiemy na ten zarzut słowami Andre Gide'a: "Wszystko zostało już powiedziane, ale skoro nikt nie słucha, warto zatem zacząć od początku"...